رابطه ی گردشگری و رشد اقتصادی در کشورهای ایران و ترکیه

امروزه صنعت گردشگری تغییرات اقتصادی و اجتماعی فراوانی در کشورهای مختلف جهان پدید آورده است و به همین دلیل مورد توجه بسیاری از پژوهشگران قرار گرفته است. کشور ایران دارای امتیازات فراوانی در عرصه ی گردشگری است، اما علیرغم جاذبه های طبیعی و گردشگری موجود، جایگاه اقتصادی گردشگری ایران در مقایسه با کشورهای پیشرو در این زمینه از جمله ترکیه بسیار ضعیف است.توسعه ی صنعت گردشگری برای کشورهای در حال توسعه که با معضلاتی چون نرخ بیکاری بالا، محدودیت منابع ارزی و اقتصاد تک محصولی مواجهند، از اهمیت فراوانی برخورددار است. هدف این مطالعه بررسی رابطه ی گردشگری و رشد اقتصادی در کشورهای ایران و ترکیه طی سال های 2010-1977 با بر شمردن توانایی ها، عایدی های ارزی، تعداد گردشگران ورودی، ضعف ها، موانع و شاخص های دیگر می باشد. در این مطالعه سعی شده است با استفاده از روش هم انباشتگی جوهانسون-جوسیلیوس، رابطه ی بین درآمدهای حاصل از صنعت گردشگری و تولید ناخالص داخلی به عنوان شاخصی برای رشد اقتصادی مورد بررسی و تجزیه و تحلیل قرار گیرد. نتایج آزمون هم انباشتگی جوهانسون-جوسیلیوس نشان می دهد که یک رابطه ی هم انباشتگی بلند مدت و یک سویه ( از گردشگری به سمت رشد اقتصادی ) بین متغیرهای مذکور وجود دارد و ضریب متغیر درآمد حاصل از گردشگری برای ایران به طرز قابل توجهی کم تر از ترکیه می باشد. از این رو در این مطالعه به دنبال مقایسه دلایل تفاوت ضرایب درآمد حاصل از صنعت گردشگری در کشورهای ایران و ترکیه و ارائه راهکار در این زمینه هستیم.